Tijdens mijn studie Engelse Taalkunde aan de Universiteit van Amsterdam (waar ik toch zeker een jaar ingeschreven heb gestaan) ontmoette ik in de studentenflat waar mijn bed stond (en weinig meer) Jasper Smit. We dronken samen heel erg veel bier, en hij begeleidde mij bij mijn auditie voor de Kleinkunstacademie. Ik werd niet aangenomen, (“te gevormd.”…) maar krap een jaar later speelden we onze eerste voorstellingen, voor Leidse studentenverenigingen.
In de elf jaar daarop schreven we vijf voorstellingen. We traden meer dan duizend keer op, wonnen het Utrechts Cabaret Festival, behaalden de halve finale van het Amsterdams Kleinkunst Festival en Camerettten, sloten ons aan bij TC Management, en oh ja: met wat vrienden organiseerden we een feestje in het bos bij Hilversum en we noemden het ‘Olaf en Jasper met Vrienden in de Bosjes’. Sinds 2004 is dat feestje uitgegroeid tot het Bosjesfestival, het leukste festival van het zonnestelsel:
Na de vijfde voorstelling was de rek er uit en stopte het duo. Ik ging het jeugdtheater maken en Jasper perste er met zijn eigen liedjes nog één cabaretvoorstelling uit waarmee hij de finale van het Cameretten festival wist te bereiken. Niet veel later bleek ook hij de drang naar jeugdtheater niet te kunnen weerstaan. Hij schrijft de beste kinderliedjes die ik ken en vertolkt ze, zoals alleen Jasper dat kan, in de zalen van Nederland.
Mocht je het duo alsnog in actie willen zien, elk jaar spelen we nog steeds onze grootste hits op het Bosjesfestival, waaronder natuurlijk:
Olaf en Jasper was een prachtige leerschool. We speelden overal, van morsige studentenverenigingen tot grote zalen, van boten tot festivals en van nul publiek tot honderden toeschouwers. We hebben artistiek, muzikaal en zakelijk álle fouten gemaakt die we konden verzinnen, we vochten elkaar liefdevol de tent uit, en we dronken nog steeds best veel bier.
Nadat ik met Jasper elf jaar lang avond aan avond op het podium heb gestaan tegenover dronken corpsballen kan je de wereld aan. Dan is een zaal vol overenthousiaste kinderen een verademing. Improviseren, het inschatten van de zaal en het publiek, gas geven afremmen en doseren, je plek op het podium vinden en innemen, theatraal fingerspitzengefühl, in het moment zijn, muzikaliteit, en ga zo maar door. Ik heb het bij Olaf en Jasper allemaal mogen oefenen en perfectioneren. Daar kan geen opleiding tegenop en Jasper is de beste klasgenoot die ik me kon wensen.
Alle liedjes van Olaf en Jasper zijn te beluisteren op het YT-kanaal van Jasper. O, en luister dan ook meteen naar zijn ‘grote kleinkunst voor kleine mensen’. De man schrijft echt fantastische liedjes.
